ใน Sophie Tappeiner ในกรุงเวียนนา ศิลปินเน้นการแสดงออกของวัฒนธรรมเคิร์ดที่จุดตัดของตำนานและความเป็นจริง
นิทรรศการเดี่ยวล่าสุดของ Jala Wahid ศิลปินในลอนดอน "Newroz" ที่ Sophie Tappeiner ได้รับการตั้งชื่อตามการเฉลิมฉลอง March Spring Equinox เพื่อเฉลิมฉลองปีใหม่ของชาวเคิร์ดชาวเคิร์ดไม่เพียงแต่เปิดตัวในฤดูใบไม้ผลิผ่านการเต้นรำและกองไฟ แต่ยังจินตนาการถึงอิสรภาพจากการปกครองที่กดขี่เพื่อลดการเฉลิมฉลอง Newroz รัฐบาลตุรกีได้สั่งห้ามการสะกดคำว่า Nowruz ซึ่งเป็นงานฉลองปีใหม่ของอิหร่านอย่างไรก็ตาม พิธีที่ร้อนแรงของนูรอซ ซึ่งสะท้อนรังสี 21 ดวงของธงชาวเคิร์ด ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของชาวเคิร์ด ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่ขาดไม่ได้ในการปฏิบัติทางศิลปะของวาฮิด
Jala Wahid, “Newroz”, 2019, นิทรรศการ, Sophie Tappeiner, Viennaมารยาท: ศิลปินและ Sophie Tappeiner, Vienna;รูปถ่าย: Kunst-Dokumentation.com
แว่นกันแดดหล่อขนาดใหญ่สองอันติดตั้งบนผนังหันหน้าเข้าหา Vernal Pyre สีเขียวเข้ม (ผลงานทั้งหมด 2019) และสีส้มทอง Threatening Our Shimmering Flag (ธงประกายที่คุกคามเรา) - ยังชวนให้นึกถึงสัญลักษณ์พลังงานสุริยะของชาวเคิร์ดบนธงประจำชาติ .ดวงอาทิตย์ทำให้เกิดการหมุนรอบนิรันดร์ของเทห์ฟากฟ้า เป็นสักขีพยานในวัฏจักรชีวิตที่ต่อเนื่องกัน ได้แก่ การเกิด การเฉลิมฉลอง การตาย การไว้ทุกข์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาบนพื้นที่พื้นดินระหว่างดวงอาทิตย์ทั้งสอง ยืนหลายขาสีม่วง สีแดง และสีน้ำตาลของขาผู้หญิงท่อนล่างสุดเซ็กซี่เหล่านี้ห่อหุ้มด้วยผ้าที่พับเท่าๆ กัน ซึ่งไม่เพียงดึงดูดการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ที่สำคัญต่อเวลาเท่านั้น แต่ยังดึงดูดผิวหนังและเนื้อบางที่อยู่ด้านล่างด้วย ซึ่งเน้นถึงวิธีสร้างความเป็นผู้หญิงผ่านเสื้อผ้าที่อื่นๆ ผ้าโพกศีรษะสองชิ้นที่ทำด้วยหินแกรนิต ผ้าแพรแข็ง และลูกปัดมิยูกิ — พวงหรีดถ่านและใยแมงมุม — คล้ายกับเสื้อผ้าผู้หญิงแบบนูรอซ
จลาวาฮิด หรีดถ่าน ปี 2019 อลูมิเนียม ผ้าแพรแข็ง ไนลอน ลูกปัดมิยูกิ 72×23×22 ซม.มารยาท: ศิลปินเวียนนาและ Sophie Tappeiner;ภาพ: Kunst-Dokumentation.com
การจัดเรียงของดวงอาทิตย์ หมวก และขาของ Wahid บ่งบอกถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครกับพื้นดิน แต่องค์ประกอบต่างๆ นั้นไม่ได้รวมเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์สปอตไลต์บูติกของแต่ละชิ้นตีความว่าเป็นฉากที่สร้างขึ้นใหม่ของการเต้นรำในเทศกาล ซึ่งทำให้ความสัมพันธ์และสัดส่วนระหว่างองค์ประกอบที่เป็นรูปเป็นร่างสับสนโดยการสั่นไหวของลูกปัด หินหยก และไฟเบอร์กลาสคล้ายกับการฉายภาพเปรียบเทียบของดวงอาทิตย์ แสงที่ตัดกันที่คมชัดชี้ไปที่การหมุนของกลางวันและกลางคืน และเสริมสร้างการอยู่ร่วมกันของการไว้ทุกข์และการเฉลิมฉลอง ซึ่งมีความสำคัญต่อความหมายและการแสดงออกของNurózศิลปินได้เน้นย้ำถึงความเป็นจริงของการอพยพของผู้คนที่อาศัยการเมืองโดยใช้ภาษาสัญลักษณ์แทนการใช้การแสดงที่กระจัดกระจายมาแทนการแสดงเลียนแบบ
Jala Wahid “The Fiery Father” ปี 2019 มุมมองการติดตั้ง Sophie Tappeiner กรุงเวียนนามารยาท: ศิลปินและ Sophie Tappeiner, Vienna;รูปถ่าย: Kunst-Dokumentation.com
เสียงกลองที่ดังมาจากชั้นใต้ดินของแกลเลอรี่ทำให้เกิดพลังงานที่บ่งบอกว่าอย่างน้อยการเต้นรำก็คาดเดาได้วีดีโอเทปชั้นล่าง “Fiery Father” แสดงชุดคำบรรยายภาษาอังกฤษด้วยฟอนต์แบบกำหนดเองที่เลียนแบบสคริปต์ภาษาอาหรับกลอนที่เขียนโดย Wahid เต้นเป็นจังหวะของภาพยนตร์อาหรับและกลองเปอร์เซีย daf ในขณะที่พื้นหลังของภาพยนตร์เรื่องนี้ซึมซับน้ำมันและน้ำภายใต้แสงจันทร์ชื่อของงานนี้อ้างถึงแหล่งน้ำมัน Baba Gul ทางตอนเหนือของอิรักหรือที่เรียกว่าบิดาแห่งไฟ ซึ่งถูกไฟไหม้มาเป็นเวลาหลายพันปี และชาวเคิร์ดโต้แย้งการควบคุมนี้เมื่อเปรียบเทียบกับประติมากรรมที่อยู่ชั้นบนแล้ว คำพูดและการเต้นของ Fiery Father ก็แสดงให้เห็นจุดศูนย์กลางของการเฉลิมฉลอง Newroz ในขณะที่ daf ทำให้ฉันเป็นพยานในการเต้น: “การเต้นรำโดยไม่ละเลยความตายและแรงโน้มถ่วงนั้นมาจากที่ Wahid กล่าวในบทกวีของเธอว่า ถูกฝังใน Baba Gurgur โดยเน้นที่วัฒนธรรมของชาวเคิร์ดผ่านจุดตัดของตำนานและความเป็นจริงผ่านการแสดงวงจรธรรมชาติและกลับสู่อนาคตประเพณีการแสดง.
ภาพหลัก: Jala Wahid, Newroz, 2019, มุมมองนิทรรศการ, Sophie Tappeiner, เวียนนามารยาท: ศิลปินและ Sophie Tappeiner, Vienna;รูปถ่าย: Kunst-Dokumentation.com
ที่หอศิลป์ 2500 ในลอนดอน ศิลปินชาวกานาได้สำรวจทฤษฎีของ Stewart Hall ที่ว่าเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม “เป็นของอนาคตและของอดีต”
ในนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกที่จัดขึ้นที่สำนักงานใหญ่ของ Sadie Coles ศิลปินได้เปรียบเทียบภาพบุคคลและเกรดของยุคอดีต
คณะกรรมการชุดใหม่ของ Cell Project Space เผชิญกับคำถามเกี่ยวกับการสมรู้ร่วมคิดในการขยายพื้นที่เมือง
ด้วยเอกลักษณ์ของแมนจูเรีย จิตรกรจึงออกเดินทางโดยรถจักรยานยนต์ไปยังทางรถไฟสายจีนตะวันออกเพื่อสำรวจมรดกตกต่ำของจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
นิทรรศการที่อุทิศให้กับศิลปะร่วมสมัยของรัสเซียแสดงให้เห็นว่ารัสเซียภายใต้การนำของประธานาธิบดีรัสเซีย วลาดิมีร์ ปูติน ได้ให้ข้อมูลสำหรับการสร้างสรรค์งานศิลปะในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาอย่างไร
ที่ VITRINE ในบาเซิล ศิลปินสร้างบรรยากาศเหมือนโรงละครที่สะท้อนถึงสุนทรียภาพของการขนส่งสาธารณะ
ใน Vleeshal ใน Middelburg พื้นที่มืดของศิลปินเผยให้เห็นภาระอาณานิคมของเมืองและการล่องหนของวัตถุสีดำ
ใน Felix Gaudlitz ในกรุงเวียนนา ชุดภาพถ่ายที่ถ่ายโดยนักประพันธ์ชาวฝรั่งเศสเป็นตัวอย่างที่ดีของความใกล้ชิด
เทศกาลศิลปะออสเตรียได้คิดใหม่อย่างสร้างสรรค์เกี่ยวกับวิธีการจัดนิทรรศการในช่วงการแพร่ระบาดผ่านรายการทีวีที่ได้รับมอบหมาย
ที่ Wexner Art Center ศิลปินบรรยายถึงความเชื่อมโยงระหว่าง American Voting Rights Act of 1965 กับทฤษฎีสีของ Albers
ที่ Yossi Milo Gallery ในนิวยอร์ก ภาพถ่ายของ Manitoba Forest ที่ศิลปินจัดการเองได้ทำลายการมองโลกในแง่ดีของความฝันของพวกฮิปปี้
ใน "Princer Arts & Letters" ของออสติน ผลงานที่แสดงโดยศิลปินยืนยันการทดลองที่กำลังดำเนินอยู่ในสหรัฐอเมริกา
จากรอบปฐมทัศน์ของ Mnemosyne Atlas ของ Aby Warburg ในเบอร์ลินไปจนถึงภาพพิมพ์ทางการเมืองของ Corita Kent ใน Innsbruck